شعری برای دوست خوبم

دلم تپید ز هجران یک فریبایی
رمید طاقت و قلبم بکرد بی تابی

چو روزهای سیاه فراق گشت تمام
دلم ز نور رخ دوست شد چو مینایی

تویی که در دو جهان یک رفیق بیتایی
منم که یاد توأم در نهان و تنهایی

صد و شص و سومین روز سال شصت و هفت
بشد برای من ای یار روز رویایی

بدان که در دو جهانم تویی که می مانی
تویی که خوشدل و خوش مشربی و شیوایی