بار کج به منزل نمیرسد

بار کج به منزل نمیرسد:

این مثل ‌در سفارش به درستکاری و زنهار دادن از فرجام نیرنگ و تبهکاری است. در قدیم وسایل خودرو (اتومبیل) ساخته نشده بود ،برای بردن بار از  چارپا، مانند اسب و استر و شتر استفاده می‌کردند. بار را راست بر پشت چارپا می گذاشتند یا به صورتدو لنگه مساوی و موازی به دو پهلوی حیوان می آویختند، و در هر حال اگر بار راست نمی ایستاد و کج بود یا یک لنگه یک سو سنگین تر بود زود می افتاد و تباه می شد یا اسیب می دید و سالم به منزل، یعنی به مقصد. نمی‌رسید. از اینجا مثل شده است که برای هشدار دادن به فرجام نادرستی و نیرنگ در کار میگویند که بار کج به منزل نمیرسد. داستان زیر از جوامع الحکایات مناسب و مصداق این مثل است. این داستان در قابوسنامه هم آمده است.

<<آورده اند که یکی از معاریف بصره گوسفندان داشتی و هر روز که شبان شیر آن بدوشیدی او آب بسیار  بر آن نهادی و بفروختی .روزی شبان او را گفت: ای خواجه خیانت مکن، عاقبت آن وخیم است. خواجه بر آن التفات نکردی. روزی گوسفندان در دامن کوه بودند، ناگهان بارانی عظیم بیامد و سیلی شگرف روان شد و جمله گوسفندان ببرد. پس شبان به نزدیک خواجه آمد. خواجه گفت: چرا گوسفندان را نیاوردی؟ گفت: ای خواجه، آبها که با شیر می آمیختی جمله جمع شدند و سیلی گشت وگوسفندان را ببرد>>.