این همه چریدی کو دنبه ات؟

این همه چریدی کو دنبه ات ؟

این سخن را برای ریشخند کردن و خرده گرفتن برکسی که ستایش بیجا از خود کند، میگویند. یک روز که ناصرالدین شاه برای گردش به باغِ دوشان تپه رفته بود و گروهی از بزرگان دربار نزدش بودند ،عطا الدوله که چندی والی کرمان و فارس بود و تازه بازگشته بود فرصت را مناسب دید آغاز کرد به ستایش بیجا از امنیت و آبادی فارس و کارهایی که برای آسایش و رفاه مردم آنجا انجام داده بود .کریم شیره ای مسخره دربار ناصرالدین شاه که دلتنگی و خستگی شاه را دریافت و از عطا الدوله هم که مردی خشن و پر نخوت بود کینه در دل داشت، ناگهان در میان سخن او شروع کرد به قاه قاه خندیدن. شاه نگاه پرسش آمیزی به کریم انداخت و در این هنگام کریم گفت: آقای عطاالدوله! تو که اینهمه چریدی پس کو دنبه ات ؟شعر زیر ، بیان صوفیانه در معنی این مثل است:

یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدید

یک گوهر جان کو اگر از بحر خدایید

(دیوان شمس)